geen elfstedentocht, wel een solar gebakken ei

Toen de voorspelde horrorwinter eindelijk zijn intrede deed, kregen we een paar zonnige dagen, met temperaturen ruim onder nul C. Toch even proberen of je dan een eitje kan bakken op de zon.
Dat kan, bleek op 4 februari. De foto's zijn gemaakt tussen 14.35 en 15.01 uur.

bij het voorverwarmen bereikt de lege pan 130 C.

om de warmte in de pan te houden, is alleen een glazen deksel gebruikt

na een paar minuten is het ei gestold

Tot het eindresultaat (op de bovenste foto te zien; met gesmolten kaas) heeft het eitje zo'n 20 minuten liggen bakken.
In plaats van te klooien op het balkon, hadden we sneller het zelfde resultaat kunnen bereiken in de keuken. Die is centraal verwarmd, en voorzien van een aansluiting op een aardgas-distributie netwerk. De kosten van het gasverbruik voor het bakken van een eitje besparen we, door het solar te doen. Maar die kosten zijn (nog) zo laag, dat het (bedrijfseconomisch gezien) onzinnig is om in te leveren op het comfort dat we gewend zijn, door eieren solar te bakken.
Desondanks is dat wel leuker. En het geeft inzicht, wat er allemaal mogelijk is met dit soort technologie. Het resultaat van dit 'experiment' is ook weer een mooie prestatie, gezien de omstandigheden.
 De satellietschotel is niet groot; ongeveer 1/3 vierkante meter. Dat betekent, dat deze, bij optimale omstandigheden, zo'n 300 watt energie kan leveren. Nu is dat veel minder, omdat de zon erg laag staat. Daardoor kunnen we minder energie opvangen, dan in de zomer. Verder is er, door de lage zon, meer schaduw van het balkonhek.
Door de koude buitenlucht koelt de pan flink af. Als er een 'broeikas', zoals een glazen schaal, om de pan had gezeten, zou het ei sneller klaar geweest zijn. (anderzijds: zonder de glazen deksel had het nog langer geduurd).
Zodoende is twintig minuten best acceptabel, voor solar bakken van een eitje, terwijl het vriest dat het kraakt. Solar koken kan vaker dan je denkt!